Са­гы­нам

 

Яз­лар җит­сә, кыш­ны са­гы­нам...

Ак төс­ләр­гә ма­нып, су­ы­гы­на тө­реп,

Кер­лә­нү­дән ке­ше­ләр­нең кү­ңе­лен,

Бо­зы­лу­дан сак­лар төс­ле итәм өмет.

Җәй­ләр җит­сә тар­ты­лам яз­лар­га...

Яр­су яз­лар, таш­кын кар су­ла­ры,

Чис­тар­тыр да, пакь­ләп бар җи­һан­га

Яңа су­лыш өрер төс­ле то­е­ла.

Көз­ләр җит­сә җәй­не кө­тәм та­гын...

Ямь­ле җәй­не җа­ным яра­та.

Ал­су та­ңы, ләй­сән яң­гыр­ла­ры,

Яшь­ле­гем­не ка­бат яңар­та.

Кыш­лар җит­сә, көз­ләр юк­сын­ды­ра,

Ты­рыш хез­мәт, мул­лык – көз яме.

Эше бар­ның – ашы бар ул, кы­зым,

Са­гы­нам шул­чак ән­кәм сүз­лә­рен.

Кыш­лар, яз­лар, җәй­ләр, көз­ләр бе­лән,

Го­мер­кәй­ләр уза тук­тау­сыз...

Кү­ңе­лем са­гы­на, лә­кин үт­кән­нәр­гә

Кай­ту­лар юк, юл­лар урау шул.

Җәй­ләр­дән соң яз­лар кил­ми икән,

Көз­ләр­дән соң кил­ми җәй­лә­ре.

Яшь­лек үт­кәч гамь­сез ба­ла­чак­ка,

Кү­ңе­лем ге­нә кай­та әй­лә­неп.

 ("Көмеш кыңгырау",24 май, 2014 ел)