Сынаулар сындырмый аны...

(күршеләрем Мияссәр һәм Миләүшәгә багышланган язмадан)

 

Язмыш адәм баласына

Сынауларның бирә төрлесен.

Тез астына суга көтмәгәндә,

...Кемгә суза бәхет өресен.

 

Түкми- чәчми тотар иде һәркем

Кулындагы бәхет касәсен.

Белмибез шул алдан берничек тә,

Кемне нинди сынау көтәсен.

 

Көч җитәрдәй сынауларны язмыш

Сайлап бирә,- диләр кешегә.

Җиңел тормыш белән сыный мескеннәрне,

Ә авырын бирә көчлегә.

 

Якасыннан язмыш йолкыганда,

Тик көчлеләр генә төз кала.

Авыр язмышка да буйсынмыйча,

Бу тормышта матур эз сала.

 

Чытырдатып ябышып ялларына,

Язмыш аты дулый башласа,

Төшеп калмас тормыш арбасыннан,

Кыялардан түбән ташласа...

 

Биекләргә очар чакларында

Сындырса да язмыш канатын,

Түбән карап аска томырылмас,

Яшьнәр күктә онытып ярасын.

 

Җанын җылытырлык көч алырга,

Язмыш белән тиңсез көрәштә,

Йөрәгендә канат тоеп яшәр,

Тик янында булсын Миләүшә.

 

"Авыл утлары", 4 декабрь,2013 нче ел