Янәшәмдә Тукай рухы.

 

Кечкенәдән аның шигырьләре

Урын алган күңел түремдә.

И Туган тел, и матур тел,- диеп

Ачылгандыр кебек телем дә.

 

Әткәм- әнкәм теле аша белдем,

Бу дөньяда гыйлем-нур барын.

“Шүрәле”не тыңлап йоклап китсәм,

“Су анасы”н ишетеп уяндым.

 

“Эшкә өндәү” сабый күңелемне

Ымсындырган юмарт җимешкә.

Җаныбызга Тукай моңы сеңгән-

Тырыш булдык шуңа һәр эштә.

 

“Сабыйга” ны укып уйландым да,

“...Әллүки”не җырлап юандым.

Тукай биргән илһам чишмәсеннән

Халкым күңеленә юл алдым.

 

“Аума,аума, төз утыр”- дип,һаман

“Кызыклы шәкерт” ятлыйм...

Тукай рухы һәрчак янәшәмдә-

Гомерем түренә атлыйм .