top of page

Әнием -укытучы!

9 нчы август, 2014 ел

Гаять катлаулы һөнәр ул,

Һәркемнең җитмәс көче,-

Үзе тыйнак, үзе зирәк,

Әнием-укытучы!

Бик күп дәфтәрләр тикшерә,

Дәресләрдә аңлата.

Ә балалар адым саен,

Сорау биреп аптырата.

Мәктәптә дә өлгерә,

Өйдә дә ул җитешә.

Охшарга тырышам мин дә,

Сөекле әниемә.

("Көмеш кыңгырау"газетасы, 9 нчы август, 2014 ел)

 

Алисә Бәдретдинова,

Әмәкәй урта мәктәбе,6 нчы сыйныф

14 нче июль, 2014 ел

Йолдызлар дуслыгы

 

Күк йө­зен­дә яшә­гән, ди, ике йол­дыз. Алар бик дус, та­ту бул­ган­нар. Шу­лай бер ка­раң­гы төн­не күк­тә ике­се ге­нә як­ты­рып кал­ган­нар да сөй­лә­шә баш­ла­ган­нар, ди алар.

– Ка­ра әле, дус­тым, бар га­ләм­гә ике­без ге­нә шун­дый як­ты бал­кый­быз, – ди­гән бер­се.
– Ике­без?! Ми­нем нур­ла­рым си­не­ке­нә ка­ра­ган­да күп­кә як­ты­рак бит! Шу­лай икә­нен бар га­ләм бе­лә, – ди­гән икен­че­се.
– Ми­нем ту­ры­да шу­лай уй­лый­сың­дыр ди­мә­гән идем, – дип бе­рен­че йол­дыз, үп­кә­ләп, ерак­ка­рак атыл­ган. Ә мак­тан­чык йол­дыз үзе­нең ма­тур­лы­гы­на сок­ла­нып ял­гыз кал­ган. Елап тор­ган йол­дыз яны­на карт йол­дыз кил­гән дә: «Ни бул­ды?» – дип со­ра­ган. Йол­дыз сөй­ләп бир­гән. Карт йол­дыз аны үзе яны­на ча­кыр­ган. Төн­нәр үт­кән са­ен те­ге йол­дыз бо­ек­кан, то­нык­лан­ган, нур­ла­ры ки­ме­гән­дәй бул­ган. Баш­ка йол­дыз­лар хәл бе­лер­гә кил­гән­нәр, тик якын дус­ты гы­на кү­рен­мә­гән. Ин­де йол­дыз сү­нәр хәл­гә җит­кәч, карт йол­дыз түз­мә­гән, дус­ты­на бар­ган да әйт­кән:
– Дус­тың сүн­сә, си­ңа да ял­гы­зы­ңа җи­ңел бул­мас бу ка­раң­гы төн­не як­тыр­туы, баш­ка йол­дыз­лар да ерак­ла­ша­лар бит, си­зә­сең­ме? – ди­гән.
– Ни сөй­ли­сез сез?! – дип га­җәп­лән­гән икен­че йол­дыз.
– Си­нең сүз­лә­рең­нән соң кү­ңе­ле сын­ды, як­ты нур­ла­ры да сү­нәр­гә то­ра, – ди­гән карт йол­дыз.
Мак­тан­чык йол­дыз сүз дә әй­теп тор­мас­тан, якын дус­ты яны­на йө­гер­гән.
– Га­фу ит, дус­тым, зин­һар. Ми­нем бит иң як­ты йол­дыз бу­ла­сым кил­гән иде. Күк йө­зен­дә ял­гы­зым кал­гач кы­на аң­ла­дым: янә­шәм­дә син бул­ган­да гы­на як­ты­рак янам икән бит мин! Бар кө­че­без дус­лык­та икән.
Авы­ру йол­дыз шул­чак як­ты нур­ла­рын чә­чеп бал­кып ян­ган.Ти­рә-як шун­да ук як­ты­рып кит­кән. Ти­рә-як­та­гы йол­дыз­лар да алар өчен шат­ла­ны­шып җе­мел­дә­шә баш­ла­ган­нар. Мон­нан соң бар­ча йол­дыз­лар да үп­кә­лә­шеп тү­гел, баш­ка­лар­га бә­хет өлә­шү өчен, сө­е­неч­тән ге­нә аты­лып уй­ный тор­ган бул­ган­нар. Күк­тә йол­дыз атыл­га­нын күр­гән ке­ше­ләр дә җир­дә үз­лә­рен бә­хет­ле то­я­лар, ди.

("Көмеш кыңгырау" газетасы,14 июль,2014 ел)


Алисә Бәдретдинова,

Мөслим районы, Әмәкәй урта мәктәбе, 6нчы сыйныф

20 нче июнь, 2014 ел

Күпне күргән әбием

 

 

Сугыш турында без кинодан карап, китаплардан, газеталардан  укып  кына беләбез. Сугыш афәтен күргән өлкән буын кешеләре күп түгел инде. Балачагы шул елларга туры килгән кешеләр дә хәзер олы яшьтә.

     Минем әбием Вәлиева Зәйтүнә Нурулла кызы 1928 нче елның 29 нчы декабрендә дөньяга килә. Әбием кечкенә вакытта әтиләрен армиягә алалар, шуннан ул фронтка китә. Әбиемнең әнисе дүрт бала белән ялгыз кала. Бик авыр чорлар була ул. Колхозга эшкә дә йөрергә кирәк, балаларны да карарга кирәк була. Ул вакытларны әбием елый-елый исенә төшерә. Җидеелык мәктәпне тәмамлагач колхозга атлар карарга керә ул. Тамаклары туйганчы ашый алмаулары, йокылары туйганчы йоклый алмаулары турында сөйләгәндә әбиемне кочаклап аласым,  юатасым килә.Сугыш чорында бик кыенлыклар кичергән алар, ачлык, хәерчелекне күргәннәр. Яшьтәшләре белән урман кисүгә җибәрүләрен дә, сугышның бик күп башка авырлыкларын да әбием безгә сөйли, тыныч тормышның кадерен белергә өйрәтә.

      Әтиләре сугышта үлеп калгач, әниләре каты авырый башлый. Ачтан үлмәсеннәр дип апасы аларны Бакалыга алып китә. Алар анда паек белән тукланганнар.

      Әбием 25 яшендә бабама кияүгә чыгып биш бала тәрбияләп үстергәннәр.Хәзерге вакытта әбием безнең белән яши, бабам моннан өч ел элек вафат булды.Әбием белән бабам әти-әниемә олы ярдәмче, киңәшче булдылар. Мин мәктәптән кайтуга әбием тәмле ашлар пешереп куя. Мине яхшылыкка, тәртипле булырга өйрәтә. Быел әбиемә 85 яшь тулды.Сугыш чоры хәсрәтләрен күп кичерсәләр дә, һаман әле сөйкемле, матур  ул минем әбием. Мин аны бик яратам, әле озак еллар безнең белән яшәвен телим.("Авыл утлары" район газетасы,20 нче июнь,2014 ел)

Вәлиев Илнар, Әмәкәй урта мәктәбенең

 6 нчы класс укучысы.

Сайт авторы:

Мурзина Силүзә Нәҗип кызы

Мин гап-гади авыл                  укытучысы,

Байлыгым юк,юк шул                даным да.

Балаларга белем өләшәм                      мин,

Рәхәт табам шуннан                                    җаныма. 

Арча районы Иске Чүриле урта мәктәбенең татар теле һәм әдәбияты укытучысы Әхмәдуллина Ф.И.шигыре

Бүлекләр

Матбугат-инфо

bottom of page